…Bu ritim beni korkutmaya başlıyor,
Adımlarının etrafında pervasız turlar atıyorum
Fark etmiyorsun
Oysa seni kızdırır, bilirim .
İskelenin hırsını mı duyuyorum?
Yoksa…
Sen de mi trabzanları kolluyorsun?
Unutma ki ben insan değilim,
Hiddet benim en cami hasletim.
Tamam , üzümü fazla hırpaladım bu ay
Farkındayım.
Ama altına kimi gömdüğünden habersizdim
Özrümü diledim.
Biliyor musun?
Terminalden yine bana koşmanı beklerdim.
‘‘Döndüm’’ diye suya çağırmanı,
Parmaklarından bana yol açıp
Kumları arıtışımızı…
Yine geldin ya nihayet
Sonatı esmeye niyetlenmiştim,
Lakin sen beni sükunet ile sınıyorsun.
Sürate olan tutkuma rağmen
Benden yürümemi bekliyorsun.
Yalvarırım sınama!
Çünkü; kaybediyorum…
Görüyorsun!