Kategori: Şiir

Kelimelerin arasında sıkıştım.Kalabalık ve bilenmiş,İncecik bir kesik, sızıdan akan letafet.Yırtıldı ardından tebessüm perdesi,Kaldı geriye sükûnet.Hurma ağacının dibi,Bir esenlik ve müjdenin yeri.Bilmem ikindi miydi,Yoksa böyle bir gece vakti mi?”Ölseydim, unutulup gitseydim” dedi.Gelen cevabın güzelliği sarhoş etmiş olmalı benliğimi,Bir parmak bal çalıp,Temessül…

Her şeyi yeniden başlatacağımı umarakVe sonları durduracağımıBir umut çizdim.Buna umut denebilirdi ancakBaşka bir kelimeye yer yoktu hanemdeÇünkü tanışmamıştım henüzKendini kandırmak gerçeğiyle,Şiir yazdığımı zannetmiyorumOlsa olsa bir kavgadır buSözsüz, satırlar arasında.Bağırış çağırışları sevmediğimdenTuttuğum bir yokuştur belki de Ama sevdiğim bir şiiri ortak…

Kutlu selam ile başlarım söze İşitene ses yükseltmek gerekmez Aynadır hakikate her bir göze Gören göze Nur-u güneş gerekmez Sevdiğin an sen, sen olursun işte Aşıklara gönül-sevda gerekmez Göz dolar, hüzün olur her gidişte Özlemeye mesafeler gerekmez Yalnızlık soğuk, dört…

Kadın, Boğaz’dan çırparken kurumdan hayalleriDolandı elleri80 milyonun boynuna.Kazıdı pudralılarını şehrin,Alnıyla cilaladı kulvarlarını yeşil sefillerin. Tazecik bir canı 2 yıllık, Her şeyi yuttu o an. Sustu , sustu ve 30 yıl kurum kustu. Artık kurumdan da olsaDüş yok,uyku yokhece, sokak …Hiçbiri…

Senden nüzul iki kelime Burdu, burdu; yolunu aldı… Vardı bağrıma. Kopardı benden olanı, yükledi Alaaddin sırtına. Anı yok saydı, Günü yok saydı, Mekanı yok saydı, Beni yok saydı. İşte alfabe iktidarı! Davetliyim şimdi Leheb sofrasına. … Tepemde ateşten küre, Damağım Lut…

Yağmur yağıyor… Bu sefer, gökyüzü mü bana eşlik ediyor Yoksa ben mi arkadaşlık ediyorum bilmiyorum. Yine birlikteyiz, yalnızca. Önemli olan bu. Beraberken yalnız olmayı, son demine kadar yaşıyor insan yağmurla. Temizlediği yeryüzünü seyrederken düşünüyor insan. Rabbim! Acaba bu göz yağmurlarım…

…Bu ritim beni korkutmaya başlıyor, Adımlarının etrafında pervasız turlar atıyorum Fark etmiyorsun Oysa seni kızdırır, bilirim . İskelenin hırsını mı duyuyorum? Yoksa… Sen de mi trabzanları kolluyorsun? Unutma ki ben insan değilim, Hiddet benim en cami hasletim. Tamam , üzümü…

Bir gece hissetti çocuk. Göz bebeklerinin ardına bastırılmış Olmayan yaşanmışlığın zakkum tadı, Nice sırlara kepenk ağzında yaralar açmış. Her zaman anılar dağlamaz ya, Yüreğini… Kimi zaman da anılmayanlar bırakır, Ardında ziftini. Avuçlarına diker gözlerini çocuk… Farkeder o zaman Cebren çekilen…