Esselamualeyküm ve rahmetullah yolculuk defteri 🙂 Madem adın yolculuk defteri, yolda iken yazmamız icâb eder. Tatvan Erzurum yolundayız. Otobüse binene kadar çılgın hâdiseler atlattık. Azıcık evvele gidip biraz anlatmak istiyorum 🙂 Uçlarım ile azıcık gıdıklayacağım seni. Hazırsan, yola çıkabiliriz 🙂…
Yazar: Dudiye
Aç mısın Oruç musun?
Esselamualeyküm! Bu yazıyı müsait isen “Aşk bir mevsim” isimli şarkıyı dinleyerek okumanı isterim. Değilsen böyle bir şarkı olduğunu bilmen yeterli.. Sözlerine birazcık dokunacağız inşallah. Bugün günlerden Senden sonra… Değil aslında.. Bugün günlerden, benden sonra. Aşkın da bir mevsim olduğunu düşünmüyorum…
BAZEN
Bazen… Bazen; senin sandığın hisler, Sana emanet verilmiş yüreğindeki gizler, Gidenlerin bıraktığı derin ve yersiz izler. Bazen her biri, bir bir hiç düşünmeden canını yakıyor insanın. Belkileri söküp attığımız anılarımız mezarlarından çıkıyor, toprağın çürütemediği taptaze duygularla dirilip bizden intikam alıyorlar….
Bismillah
ب Esselamualeyküm ve rahmetullah… Bendeniz Dudiye. ^-^ Dedeciğimin dağlardan topladığı, sapsarı, altın rengi küçük topçuklar demeti. Aykırı da bir kokusu vardır. Hissetmek nasip olsun inşallah 🙂 Müsaadenizle her yazıda hissettiğim şu güzel duyguyu dillendirmek istiyorum biraz. Hani şu an, bu…
HAVF VE RECA ARASI; BİR YOLCULUK MAHLASI.
Yukarı baktı genç. O’nu görmek, hissetmek için. Durdu. Dedi ki: O, her yerde. Ve dedi, Mü’min kulunun kalbinde. Döndü hemen göğsüne tam kalbinin üstüne, ümitle… Bekledi hissetmeyi iliklerinde. Tam kalbinde… Nerede? Kırık bir kalple sordu genç kendine… “Mü’min kul, nerede?”…
Göz Yağmurları
Yağmur yağıyor… Bu sefer, gökyüzü mü bana eşlik ediyor Yoksa ben mi arkadaşlık ediyorum bilmiyorum. Yine birlikteyiz, yalnızca. Önemli olan bu. Beraberken yalnız olmayı, son demine kadar yaşıyor insan yağmurla. Temizlediği yeryüzünü seyrederken düşünüyor insan. Rabbim! Acaba bu göz yağmurlarım…